afb.
Het lijkt er al eeuwen te liggen op de stevige fundamenten, het laatste Bossche huis aan de weg naar Vught. Vandaag kijken we achter de voorgevel van: Vughterweg 74. Een deel van de muren, het onderste deel, is inderdaad bijna vier eeuwen oud. Het is een van de bastions van het Fort Sint-Anthonie. Omstreeks 1600 werd dit fort ten zuiden van de stad gebouwd. Het was genoemd naar de patroonheilige van de gouverneur van de stad: Anthonie, heer van Grobbendonck. Het fort kende vier bastions, was omgeven door een gracht en kende twee bruggen. Het diende niet alleen om de straatweg te verdedigen, maar eveneens de waterweg naar de stad: De Dommel. In 1629 veroverde Frederik Hendrik het fort. Na een beleg van een week zag de commandant dat de situatie onhoudbaar was en het liet het fort ontruimen. Maar ook daarna bleef het zijn militaire functie behouden. Het heette sedertdien: Fort Anthonie. Het fort lag te midden van lage gronden en had iedere winter veel van hoog water en ijsgang te lijden. In 1747 bijvoorbeeld bracht het snel opkomende water en ijsschotsen de ?ezetting in gevaar. Door middel van kanonschoten werd alarm geslagen zodat Bossche boten te hulp konden snellen. Bij latere winters ontstond er eveneens schade aan de militaire versterking. In 1883 werd de straatweg 's-Hertogenbosch-Vught dwars over het fort aangelegd. Geen wonder dat het drie jaar later ingedeeld werd in de categorie 'geen klasse'. In 1910 werd het definitief als fort opgeheven en het westelijk gedeelte overgedragen aan de gemeente 's-Hertogenbosch. Op het oostelijk gedeelte kwam de Marechausseekazerne. Het gemeentelijk gedeelte kende twee bastions. Het ene werd ingericht als een parkje, een uitkijkpost over Het Bossche Broek. Het tweede bastion werd in 1932 verkocht aan architect H.W. Valk. Hij kreeg van de gemeente de verplichting het te bouwen huis op te trekken 'op den muur van het voormalig fort..., zodat het aan de zijde met den fortmuur een geheel vormt.' In 1933 bouwde Valk zijn huis in de vorm van een pittoresk landhuis. Hij gebruikte daarvoor speciale stenen en dakpannen die hij uit Engeland importeerde. Daardoor lijkt het pand véél ouder dan zestig jaar... Architect Hendrik Willem Valk werd in 1886 in Elst geboren en kwam in 1918 in 's-Hertogenbosch te wonen. Hij vestigde vooral naam als 'kerkenbouwer', maar als bouwmeester heeft hij ook eiken meubels ontworpen. Hij stond eveneens bekend als 'actievoerder' en was een van degenen die ijverden voor restauratie van De Moriaan toen de Bossche gemeenteraad het sloopplan van dit gebouw al had goedgekeurd. Hij werkte veertig jaar lang op de mooiste plek van 's-Hertogenbosch en vanuit zijn studio schouwde hij over 'het ruime schone ommeland van Den Bosch'. In 1973 overleed Valk. Twee jaar na zijn overlijden kreeg het huis een nieuwe bestemming en werd het een kantoorgebouw. Er werd een 'Informatiebureau voor medische beroepen en academici' in gevestigd. Zij kunnen thans uitkijken over 'het schone ruime ommeland', naar Het Bossche Broek dat thans weer, zoals zovele eeuwen jaarlijks gebeurde, geheel onder water staat. Andere belangstellenden kunnen hun fototoestel nu gebruiken vanaf het bastion van het ernaast gelegen parkje om fraaie kiekjes te maken van de grote watermassa. |
1995 |
Henny MolhuysenAchter de voorgevel : Fort St.-AnthonieBrabants Dagblad donderdag 2 februari 1995 (foto) |
1629 |
Kapittel 21. Straatkeijen uit het fort St. Antoni ontgraven. Bron: Stads Rekeningen van het jaar 1629-1630. Deel 2, blz 1360 |
C.J. Gudde, 's-Hertogenbosch geschiedenis van vesting en forten (1974) 98, 103-106, 112, 113, 115, 116, 121, 122, 135, 156, 158, 160-161, 163, 176, 208, 211, 218, 219, 223, 224-225
Henk Henkes, Van den Raethuys tot Stadhuis (2016) 176, 177, 188, 190
J.H. van Heurn, Beschrijving der Stad 's-Hertogenbosch (2022) 85
Aart Vos, 's-Hertogenbosch : De geschiedenis van een Brabantse stad 1629-1990 (1997) 14, 43, 409